Tot nu toe zijn we redelijk onder de radar gebleven met ons match race project. Samen met Lennard Bal, Ferens Kraakman, Tijn van der Gullik en ikzelf (Thomas Roggekamp) gaan we de uitdaging aan om onszelf te meten met de wereldtop in het matchracen! We heben allemaal verschillende achtergronden, van Olympische zeilen tot het grote boten zeilen (Team Heiner Talents). Iedereen heeft andere ervaringen en brengt een andere skills om dit project een Succes te maken. Wie zijn wij dan? Wij zijn Team Lowlands Racing, het nieuwe Nederlandse match race team onder de vlag van de Enkhuizer Watersport Vereniging Almere.

We zijn eigenlijk al sinds september bezig met de eerste evenementen om omhoog te klimmen op de wereldranglijst. Hoe hoger je staat op de ranglijst geeft je een grotere kans om uitgenodigd te worden voor belangrijkere evenementen. Door evenementen te doen verzamelen we punten voor deze ranglijst. Op dit moment staan we in de top 100 van de wereld, maar het doel is natuurlijk om door te stomen naar de echte wereldtop. 

Recentelijk hebben we het Deens, Nederlands en Oostenrijks kampioenschap gevaren en niet overdienstelijk stonden we drie maal op podium (2e, 3e en 2e plaats). Hier zijn we al enkele wereldtoppers tegen gekomen, zoals Jeppe Borch en Eric Monnin de nummer twee en drie van de wereldranglijst. Het hoogtepunt en de echte graadmeter is het Europees kampioenschap in Frankrijk. Hier komt de gehele Europese top naartoe en voor ons wordt het een nul-meting voor het komende jaar. Hier kunnen we zien waar we staan als de zwaargewichten uit onze discipline mee doen, maar daarover in een latere alinea meer.

Het Deens kampioenschap was het eerste evenement. We hadden geen idee hoe we ons verhouden tot de andere deelnemers. De meeste Denen die mee mochten doen stonden in de top 100, dus we wisten dat het een sterk deelnemersveld zou worden. Met enkel twee avonden training op de Maxfun 35 van Team Heiner reisden we af naar Kopenhagen. De voorrondes gingen voortvarend. Door slechts één van de acht wedstrijden te verliezen plaatsten we ons direct voor de finale van het evenement. Hierin kwamen we tegen de nummer twee van de wereld te staan en ondanks dat we een goed evenement voeren was Jeppe Borch nog een maat te groot. 

Tijdens het Nederlands kampioenschap hadden we een beter idee waar we wilden eindigen. Voor het eerste jaar dat we mee deden hoopten we in op het podium te kunnen eindigen. We namen het op tegen onder andere Julia Aartsen, Dirk Jan Korpershoek en een Patryck Zbroja (Pools) , alle drie niet de minsten. Het bleek een lastig evenement, waarbij we redelijk gewaagd waren aan Julia en Patrycks team. In de halve finale Verloren we van Patryck, maar in de kleine finale om de 3e plek wisten we het podium veilig te stellen. Doel behaald!

In 1 maand voeren we 3 nationale kampioenschappen ter voorbereiding op het Europees kampioenschap. De laatste in deze reeks was het Oostenrijks kampioenschap in Gmunden. Gelegen aan een prachtig bergmeer in de Oostenrijkse Alpen was het een prachtige arena om de strijd te voeren. Normaal wordt een match race wedstrijd gevaren met een voorronde (round robin) en een knock-out series, maar hier werd de voorronde opgedeeld in twee groepen. Aan het einde van onze serie hadden we een onbreekbaar gelijkspel tussen drie teams. Na een sail-off stonden we nog steeds op een gelijkspel. Na het trekken van loodjes hadden we een mini-afval ronde, waarbij wij 2e werden. Dit betekende dat we door konden naar de volgende ronde. Uiteindelijk belanden we in de finale tegen de twee andere teams waarmee we in de voorronde een onbreekbaar gelijk spel hadden en de Pool Patryck Zbroja. Omdat de finale hier een mini round robin was tussen de beste vier teams voeren we tegen iedereen nog één maal. Door alle potten te winnen kwamen we op matchpoint enkel Patryck kon nog roet in het eten gooien. Bij de eerste bovenboei lagen we een straatlengte voor, wat verdedigen moeilijk maakte. Het bergmeer was heel vlagerig en wij kozen om in een vlaag te blijven. Patryck’s enige optie om aan te vallen was om de koers te splitten, waardoor wij meteen mee gijpte om tussen hem en de boei te blijven. Tevergeefs vond hij een vlaag die die wij niet vonden en bij de benendenboei lag hij tien bootlengten voor. Bij de laatste bovenboei moesten wij iets doen om het spel weer dicht bij elkaar te brengen. We besluiten wat er ook gebeurd het tegenovergestelde te doen van onze tegenstander. Door enkel te volgen komen we er niet langs. Uiteindelijk vinden ook wij een vlaag waar hij niet bij kan komen en we komen heel heel dichtbij, maar net niet genoeg… We komen een halve bootlengte te kort om onze eerste nationale titel op onze naam te schrijven. Dit bracht ons de tweede prijs en een hoop punten voor de wereldranglijst. Met opgeheven hoofd en tevreden over hoe we hebben gevaren gingen we weer naar huis.

Zoals ik eerder zei was het hoogtepunt van deze periode het Europees kampioenschap in Frankrijk, maar dat lees je volgende keer. 

Wordt vervolgd!